Reguła Wspólnoty

Nazewnictwo i stopnie przyporządkowania i przynależności do Wspólnoty

 

 Osoby nieformalnie zwiazane ze Wspólnotą:

Sympatycy

Aspiranci

Aspiranci kandydujący (stopień 0 - Prekatechumenat)

Członkowie i kandydaci na urlopie

Zawieszeni w członkostwie


Osoby formalnie należący do Wspólnoty:

-----------  złożenie podania o przyjęcie do grona kandydatów -------------

Kandydaci I stopnia (Deuterokatechumenat)

Kandydaci II stopnia (Postkatechumenat)

Kandydaci III stopnia (Mystagogia)

 --- złożenie podania o przyjęcie do grona Członków lub Wspomożycieli ---     

Członkowie Wspólnoty                       Wspomożyciele (status kandydata)

tworzący Wspólnotę Misji                     w Kręgach Modlitewnych Wspomożycieli

                                                                      Dzieł Ewangelizacji

                Członkowie honorowi


 

Kandydowanie do Wspólnoty i formacja

 Wspólnota Przymierza Rodzin MAMRE ma za główny cel ewangelizację i doprowadzenie ludzi do żywej i zaangażowanej wiary w Kościele Rzymskokatolickim. Jej misja wpisuje się w misję Kościoła, który w Europie rozpoznaje potrzebę „Nowej Ewangelizacji", re-ewangelizacji ochrzczonych.

Jak ewangelizacja dorosłych ma prowadzić ich do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskich (por. OChWD, Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne 2), by doszli „do pełnej dojrzałości wyznawców Chrystusa, którzy w Kościele i w świecie pełnią posłannictwo właściwe całemu ludowi chrześcijańskiemu" (OChWD, Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne 2), tak re-ewangelizacja ma prowadzić już ochrzczonych do pełnej świadomości ich godności i powołania wypływającego z tych sakramentów.

Stąd Wspólnota odwołuje się do OChWD, aby na ich podstawie przeprowadzić deutero-katechumenat (wtórne wtajemniczenie) bez powtarzania sakramentów chrztu i bierzmowania, ale w celu rozpalenia na nowo przyjętej łaski tych sakramentów.

Obrzędy zawarte w OChWD i etapy katechumenatu w formie dostosowanej do już ochrzczonych stanowią podstawę formacji kandydatów do Wspólnoty.

Wtajemniczenie dokonuje się stopniowo w społeczności wiernych członków Wspólnoty, którzy razem z kandydatami przez rozważanie bogactwa misterium paschalnego i pogłębianie własnego nawrócenia swoim przykładem prowadzą ich do pełniejszej uległości Duchowi Świętemu (por. OChWD 4). Należy uwzględniać różny stopień duchowego rozwoju kandydatów, który „zależy od wielorakiej łaski Bożej, od ich dobrowolnej z nią współpracy, od działalności Kościoła oraz od warunków czasu i miejsca" (OChWD 5).

 

Analogicznie do wtajemniczenia nieochrzczonych (OChWD 6-7), kandydowanie do Wspólnoty obejmuje 4 okresy:

 1. ewangelizacja i „prekatechumenat" dla poszukujących pogłębionego

życia chrześcijańskiego, który kończy się włączeniem do grona kandydatów I stopnia, a więc formalnym przystąpieniem do Wspólnoty;

2. deutero-katechumenat (kandydaci I stopnia);

3. okres oczyszczenia i oświecenia (kandydaci II stopnia);

4. okres mystagogii, czyli pogłębionego wtajemniczenia w sakramenty i życia we Wspólnocie.

 Po tym okresie, po rozpoznaniu swego powołania, niektórzy kandydaci zostają przyjęci w poczet członków Wspólnoty, a inni, którzy z różnych przyczyn nie mogą w pełni podjąć się zobowiązań zawartych w Drogowskazach, a pragną trwać we Wspólnocie, zostają przyjęci do „Kręgów modlitewnych wspomożycieli dzieł ewangelizacji" (KMWDE).

 1. Okres pierwszy

A. Ewangelizacja wstępna

 Wspólnota ewangelizuje przez organizowanie otwartych spotkań ewangelizacyjno-modlitewnych i przez parafialne i szkolne rekolekcje ewangelizacyjne. Niektórzy zostają pociągnięci łaską Bożą przez głoszoną w ten sposób „prawdę o Bogu żywym i o Jezusie Chrystusie posłanym dla zbawienia wszystkich", aby jako wcześniej niewierzący lub obojętni „pod wpływem Ducha Świętego, który otwiera ich serca, uwierzyli, dobrowolnie nawrócili się do Pana i szczerze do Niego przylgnęli. On bowiem będąc Drogą, Prawdą i Życiem, spełnia wszystkie ich duchowe oczekiwania, a nawet nieskończenie je przewyższa" (OChWD 9)

 

B. Ewangelizacja zasadnicza

 Ci, którzy uwierzyli choćby początkową wiarą i pragną bliżej poznać Chrystusa przez posługę Wspólnoty, oraz mają wstępny zamiar włączyć się w życie i misję Wspólnoty, o ile nie przeszkadza im w tym stan zdrowia psychicznego i fizycznego oraz permanentny stan grzechu, mogą uczestniczyć w drugim etapie ewangelizacyjnym, tj. w dziesięciodniowych rekolekcjach ewangelizacyjnych „Mamre" w czasie wakacji letnich.

 C. „Prekatechumenat" (aspiranci kandydujący)

 Po dobrze przeżytych rekolekcjach ewangelizacyjnych chętni, o ile  się nawracają i nie ma innych przeszkód (np. trwanie w związku niesakramentalnym), mogą złożyć wstępne podanie o przyjęcie do grona kandydatów, w celu podjęcia systematycznej i intensywnej formacji we Wspólnocie. Zobowiązują się oni do uczestnictwa

- w jesiennych comiesięcznych jednodniowych spotkaniach formacyjnych wstępnych,

-  w małych grupach prekatechumenalnych zbierających się co dwa tygodnie pod przewodnictwem animatora małej grupy

- i w comiesięcznych otwartych spotkaniach ewangelizacyjnych (dla wszystkich lub dla młodzieży).

Po tym jesiennym okresie próbnym mogą zostać formalnie (przez złożenie podania) przyjęci do Wspólnoty jako kandydaci i podjąć zasadniczą, trzyletnią formację kandydacką, w czasie której nie tylko pogłębią swe życie chrześcijańskie, ale rozpoznają swe powołanie do Wspólnoty i swoje miejsce we Wspólnocie i w Kościele.

 Treść formacji prekatechumenalnej

We Wspólnocie okres aspiranta („prekatechumenat") jest nadal czasem słuchania kerygmatu ewangelizacyjnego i rozważania tajemnic radosnych Różańca świętego, które podejmują głównie prawdy zawarte w Łukaszowej Ewangelii Dzieciństwa (Łk 1-2). Te tajemnice ukazują Boga wiernego swym obietnicom i zbawiającego przez wiarę w Słowo Ewangelii. Stąd ich rozważanie jest dobra szkołą słuchania Słowa Bożego i Maryjnej odpowiedzi wiary na Boże zwiastowanie, która domaga się podjęcia konsekwentnej pielgrzymki wiary (por. Redemptoris Mater ). Stąd zarówno comiesięczne spotkania formacyjne kandydujących aspirantów, jak i spotkania w małych grupach i modlitwa osobista koncentrują się na treści wspomnianych tajemnic radosnych i na Łk 1-2.

 Animatorzy grup aspirantów kandydujących wspierają ich swoją modlitwą.

2. Okres deuterokatechumenatu - cdn.

-------------

 

 Trwanie we Wspólnocie i zaangażowanie

 

1) jako kandydaci

 Podstawowym warunkiem przyjęcia do Wspólnoty po ewangelizacji jest podjęcie trzyletniej formacji kandydackiej. Zatem należą do Wspólnoty ci, którzy

- złożyli podanie o przyjęcie do grona kandydatów

- i uczestniczą systematycznie w formacji kandydackiej.

Kandydaci formujący się mają prawo do uczestnictwa w rekolekcjach letnich odpowiedniego stopnia. Kandydaci bardziej zaangażowani (II. i III. roku formacji) po zaopiniowaniu animatorów i za zgodą Moderatora mogą uczestniczyć również w rekolekcjach zimowych.

Kandydaci, którzy ukończyli Kursy dla wychowawców dzieci „Mamre" mogą posługiwać w czasie rekolekcji zimowych i letnich przy dzieciach.

----

Decyzją Rady z 9.09.2017 r.: W wypadku osób, które po trzyletniej formacji kandydackiej z różnych przyczyn nie mogą lub nie chcą trwać we Wspólnocie, a pozostają jej sympatykami, można zastosować zawieszenie kandydatury lub członkostwa na okres do dwóch lat (tzw. urlop). Powyżej dwóch lat przerwy powrót do Kręgu Modlitewnego Wspomożycieli lub do grona Członków Wspólnoty wymaga wymaga co najmniej rocznego uczestnictwa w formacji kandydackiej według uznania Moderatora.

 

Co dalej:           - albo     kontynuacja formacji kandydackiej na kolejnym roku,

                                       a kandydaci po III roku : członkostwo lub KMW 

                         - albo     powtórka formacji danego roku kandydackiego

                         - albo     urlop na prośbę 

                         - albo     relegowanie na sympatyka

 

2) jako Wspomożyciele w Kręgach Modlitewnych

Wspomożycieli Dzieł Ewangelizacji (KMWDE, w skrócie KMW)

- na statusie kandydata

      KMW  – osoby, które z jakiegoś powodu  mogą zaangażować się w życie i działalność Wspólnoty tylko częściowo: muszą one złożyć do Rady podanie o możliwość trwania we Wspólnocie na statusie kandydatów w KMW, w którym podają wyraźnie ważny powód ograniczonego uczestnictwa i podają możliwy zakres zaangażowania (zatem odtąd nie jest to status osoby, której nic nie obowiązuje i w nic się nie angażuje – bo taki status równa się „sympatykowi”). Osoby z KMW będą mieć też 2 na rok obowiązkowe spotkania w Albertowie.  

        Ci, którzy ukończyli trzyletnią formację podstawową, a nie przystąpili do przymierza jako członkowie, mogą trwać we Wspólnocie w ramach KMWDE pod warunkiem:

- dążenia do świętości i dawania świadectwa swoim życiem (zachowania niemoralne i gorszące dyskwalifikują Wspomożyciela). ((Decyzją Rady z 9.09.2017 r.))

- uczestnictwa w comiesięcznych spotkaniach ewangelizacyjno-modlitewnych,

- uczestnictwa w formacji KMW lub członkowskiej conajmniej 2 razy w roku

uczestnictwa w codwutygodniowych spotkaniach Kręgów (małych grup KMWDE),

- wspierania Wspólnoty modlitwą i ofiarami,

- wsparcia dzieł ewangelizacyjnych poprzez zaangażowanie na miarę możliwości w posługi na prośbę Moderatora, animatora lub koordynatora diecezjalnego,

- przy założeniu, że identyfikują się w pełni ze Wspólnotą, jej charyzmatem, dziełami i sposobami działania.

              Już dla kandydatów oznacza to, że

- brak pełnej identyfikacji z misją, duchowością i charyzmatem Wspólnoty

- i brak poczucia więzi wspólnotowej (communio) z osobami należącymi do Wspólnoty,

są przeszkodami zrywającą więź ze Wspólnotą.

Wspomożyciele z KMWDE mogą uczestniczyć w letnich rekolekcjach dla członków Wspólnoty, o ile są wolne miejsca. Zaleca się im uczestnictwo w rekolekcjach przynajmniej raz w roku, czy to we Wspólnocie, czy poza nią (np. w rekolekcjach ignacjańskich).

Co dalej:           - albo     członkostwo

                         - albo     nadal w KMW  (jeśli Rada pozytywnie rozpatrzy podanie)

                         - albo     urlop  

                         - albo     relegowanie na sympatyka

 

3) jako członkowie

 Warunki podstawowe przyjęcia do grona członków Wspólnoty i trwania we Wspólnocie są określone w Statucie. Należą do nich:

- życie wg Drogowskazów Wspólnoty,

- czynne zaangażowanie w życie i działalność Wspólnoty,

- oraz posłuszeństwo Moderatorowi i Słowu Bożemu przyjmowanemu na drodze rozeznania drogi Wspólnoty.

Członków wyróżnia nie tylko zaangażowanie i pełne podjęcie zobowiązań zawartych w Drogowskazach, ale nadto ciągłe zasłuchanie w Słowo Boże i poszukiwanie woli Bożej we wspólnym rozeznaniu w jedności z Moderatorem oraz gotowość pójścia za Słowem Bożym, także za słowem prorockim.

 Jeśli jednak któryś z członków rozeznaje osobiście, że Bóg powołuje go do innego stanu lub do dzieł, które nie mieszczą się w charyzmacie Wspólnoty lub na daną chwilę Wspólnota nie czuje się do nich powołana, jest wolny i może pójść za głosem powołania. Może wówczas prosić o zwolnienie z trwania w przymierzu Wspólnoty. Podjęte zobowiązania obowiązują do czasu ich wygaśnięcia lub do czasu określonego przez Moderatora. Wspólnota nie będzie uważać takiej osoby za odstępcę, ale modlitwą i życzliwością będzie towarzyszyć tej osobie na rozpoznanej przez nią drodze powołania.

W wypadku powołania członka do takiego dzieła, które daje się pogodzić z trwaniem we Wspólnocie jako kandydat w ramach Kręgu wspomożycieli, może on pozostać we Wspólnocie ze statusem kandydata.

 Z osobami, które odeszły, a trwały w przymierzu członków co najmniej rok i nie zostały wydalone dyscyplinarnie, Wspólnota stara się utrzymywać stały kontakt jako ze swymi dziećmi i przekazuje o nich pamięć, zapraszając ich na uroczystości wspólnotowe (opłatek, przymierze).

Co dalej:           - albo     kontynuacja członkostwa

                         - albo     KMW  (jeśli Rada pozytywnie rozpatrzy podanie)

                         - albo     Urlop 

                         - albo     Relegowanie na sympatyka

- „Urlop” – gdy członek Wspólnoty (po zaliczonej 3.letniej formacji kandydackiej) przewiduje, że nie będzie w stanie uczestniczyć w życiu Wspólnoty w ciągu najbliższego roku lub najwyżej dwóch, skłąda podanie do Moderatora i Rady o urlop.  (Decyzją Rady z 9.09.2017 r. urlopowani aktualnie nie należą formalnie do Wspólnoty, a jedynie są ich sympatykami. Zatem nie przysługują im żadne prawa kandydatów czy członków.)

- „Zawieszenie w członkostwie” – decyzją Moderatora i Rady po konsultacji z odpowiedzialnymi i animatorami członek niewywiązujący się z zobowiązań Przymierza zostaje na rok zawieszony w prawach i przywilejach (z wyjątkiem prawa do formacji i rekolekcji), ale nie w obowiązkach członkowskich, by przez kolejny rok miał możliwość wykazać się wypełnianiem Przymierza członkowskiego, żeby za rok mógł znów być pełnoprawnym członkiem (obowiązuje go wszystko, co każdego z członków, ale nie ma prawa uczestnictwa w Walnym, ani nie może pełnić pewnych odpowiedzialnych posług, jak np. modlitwa wstawiennicza, posługa koordynatora czy animatora małej grupy lub prowadzenie diakonii)

 

3) jako uczestnicy diakonii

Do diakonii we Wspólnocie nie należą kandydaci I roku oraz Wspomożyciele z KMWDE. Diakonie są formami realizacji członkostwa we Wspólnocie. Mogą do nich należeć kandydaci II. i III. roku formacji, o ile nie zaniedbują swej formacji na danym etapie, a mają już pragnienie przystąpienia w przyszłości do przymierza członków Wspólnoty i są zaangażowani w życie i działalność Wspólnoty.

O dopuszczeniu ich do uczestnictwa w diakonii decyduje Rada (lub sam Moderator) po zaopiniowaniu animatora grupy i za zgodą animatora danej diakonii.

Animatorami diakonii powinni być zasadniczo Członkowie trwający w przymierzu. W wypadku braku odpowiednich osób wśród Członków, Moderator może powołać na animatora diakonii kogoś z grona kandydatów, choć tylko na określony czas. Powołany kandydat winien odznaczać się pilnością, wiernością o dobrym świadectwem życia chrześcijańskiego.

 Jeśli jakiś animator diakonii nie przystąpi do przymierza lub wystąpi ze Wspólnoty, przestaje pełnić funkcję animatora diakonii, a Moderator może powołać na jego miejsce nowego animatora. Ma on też obowiązek niezwłocznie przekazać wszystkie materiały należące do diakonii i Wspólnoty swemu następcy. Jeśli pozostaje we Wspólnocie, za zgodą Moderatora może nadal przynależeć do danej diakonii.

 Decyzja Rady Wspólnoty z dnia 20. Września 2015 A.D. - Modyfikacja rozporządzenia dotyczącego zaangażowania KMW:

     Rada dopuściła możliwość zaangażowania niektórych osób z KMW w posługi diakonijne (np. muzyczne) i animatorskie pod warunkiem, że dana osoba w poprzednim roku była pełnoprawnym Członkiem Wspólnoty, formującym się we Wspólnocie Misji oraz pomimo obecnego statusu KMW uczestniczyć będzie co miesiąc w formacji członkowskiej, ewent. animatorów. Osoby pełniące posługi diakonijne bądź posługę animatora winny czynnie uczestniczyć w życiu i misji Wspólnoty i w aktualnej formacji, podejmującej bieżące problemy.

 

4) sympatycy i aspiranci

  – osoby niedecydujące się na zaangażowanie w życie i formację wspólnotową, a chcące Wspólnotę wspierać i z nią sympatyzują (jednak formalnie nie należą do Wspólnoty).      

Zatem Sympatycy Wspólnoty to

- wszyscy ci, którzy korzystają z posługi Wspólnoty, uznając wiarą jej charyzmat,

- oraz którzy wspomagają lub współpracują w podejmowanych przez Wspólnotę dziełach, a nie szkodzą jej.

             Aspiranci to ci sympatycy, którzy mają wstępne pragnienie przystąpienia do Wspólnoty i wyrazili je w uznanej formie. Należą do nich:

- dzieci z rodzin trwających we Wspólnocie, j

- wszyscy ci, którzy na zakończenie rekolekcji ewangelizacyjnych pisemnie wyrazili pragnienie wejścia do grona kandydatów, ale przestają być aspirantami, gdy nie podejmują formacji kandydackiej lub dziecięcej  formacji dla aspirantów.

     Status sympatyków oraz możliwość powrotu do Wspólnoty tych, którzy ją opuścili.

1.        Sympatycy formalnie nie przynależą do Wspólnoty.

2.        Ci sympatycy, którzy wcześniej podejmowali formację we Wspólnocie, czy to gdy sami zdecydowali o pozostaniu sympatykiem, czy też decyzją Rady zostali zakwalifikowani jako sympatycy, mogą zostać przyjęci ponownie do Wspólnoty. Warunkami przyjęcia są:

a)      ustanie przeszkód decydujących o wyłączeniu ze Wspólnoty;

b)      złożenie pisemnego podania z prośbą o przyjęcie w poczet kandydatów i z wyjaśnieniem powodu braku zaangażowanego udziału w życiu Wspólnoty, ewentualnie z informacją o tym, że nie ma już wcześniejszych przeszkód i ograniczeń w kontynuacji formacji i zaangażowania we Wspólnotę

              Koordynatorzy diecezjalni rozpatrują wniosek i opiniują go po czym przekazują go wraz z opinią do Moderatora

3.        W indywidualnych przypadkach można również dopuścić niektórych zainteresowanych sympatyków (którzy byli we Wspólnocie) udziału w formacji i w małej grupie.

4.        Do udziału w małej grupie (tylko!) może być dopuszczony też sympatyk (nawet jeśli nie był na rekolekcjach ewangelizacyjnych), którym jest współmałżonek lub dorastające dziecko osoby należącej do Wspólnoty. Ale wcześniej (przy organizacji grup, przy dziale animatorów) należy o tym poinformować koordynatorów diecezjalnych.

 

5) trwanie w Radzie Wspólnoty

 Rada Wspólnoty powoływana jest w tym celu, aby usprawnić życie Wspólnoty. Stąd winna ona obradować co najmniej raz na trzy miesiące, a w sytuacjach trudniejszych i tego pilnie wymagających nawet raz na tydzień. Radę zwołuje Moderator albo z własnej inicjatywy, albo na wniosek Radnych. Ustalenie terminu Rady następuje przez wspólne uzgodnienie dogodnego czasu.

W wypadku braku dobrej woli lub dyspozycyjności któregoś z Radnych, Rada może odbyć się w niepełnym składzie. Gdyby jednak któryś z Radnych odmawiał współpracy lub hamował rozeznawanie drogi dla Wspólnoty przez okres co najmniej pół roku, wówczas pozostali Radni z Moderatorem powinni odwołać tego Radnego, wykluczyć go z grona członków Wspólnoty i powierzyć Moderatorowi wybranie nowego Radnego spośród członków, niezależnie od tego, czy odwołany Radny został wybrany przez Walne Zgromadzenie czy też przez Moderatora.

 

6) Kapłani we Wspólnocie

 Kapłani tworzą szczególną grupę we Wspólnocie z racji kapłaństwa oraz z racji przynależności do prezbiterium danej diecezji lub do zakonu czy zgromadzenia. Ich kandydatura i członkostwo we Wspólnocie nie są możliwe bez przynajmniej domyślnej zgody biskupa czy przełożonego. Domyślna zgoda oznacza, że biskup czy przełożony został poinformowany o kandydowaniu kapłana do Wspólnoty i nie wyraził wyraźnego sprzeciwu. Kandydowanie kapłana jest możliwe tylko wówczas, kiedy jego śluby, przyrzeczenia, zobowiązania wynikające ze stanu i obowiązki nie stoją na przeszkodzie przyjęcia zobowiązań wynikających z kandydatury, czy członkostwa.

Kandydujący kapłani zobowiązani są do uczestnictwa w rekolekcjach, w otwartych spotkaniach ewangelizacyjno-modlitewnych, w małej grupie kapłańskiej lub innej oraz do zapoznawania się z charyzmatem i duchowością Wspólnoty albo przez udział w formacji kandydatów, albo przez osobiste studium i modlitwę.

Brewiarz kapłański zastępuje lekturę Pisma Świętego i Katechizmu, choć wskazane jest, aby kapłani podejmowali dodatkową lekturę Pisma Świętego, pogłębione studium teologii, duchowości, psychologii, prawa kanonicznego i aktualnych dokumentów Stolicy Apostolskiej.

Kapłani-sympatycy to ci, którzy choćby sporadycznie uczestniczą w otwartych spotkaniach Wspólnoty i w prowadzonych przez nią rekolekcjach parafialnych i szkolnych. Tych kapłanów Wspólnota zaprasza też do pomocy (w roli spowiedników) i do uczestnictwa w rekolekcjach zimowych i letnich Wspólnoty.

 

7) klerycy i siostry zakonne

 Alumni seminariów duchownych i siostry zakonne nie mogą kandydować do Wspólnoty, ale mogą być jej sympatykami i - za zgodą swych przełożonych - mogą brać udział w spotkaniach modlitewnych i formacyjnych Wspólnoty oraz w rekolekcjach zimowych i letnich.

 

8) jako Członkowie honorowi

Członkowie honorowi to ci, którzy trwali w przymierzu co najmniej 5 lat i ze względów zdrowotnych lub podeszłego wieku, nie mogą podjąć pełnych zobowiązań wynikających z przymierza i nie mogą już w pełni angażować się w dzieła Wspólnoty, decyzją Rady zachowują tytuł "Członka honorowego", czy to trwając nadal w Kręgach Modlitewnych Wspomożycieli, czy to poza Wspólnotą, jednoczą się z nią sercem i duchem, ofiarują za jej dzieła swe cierpienia.

Nie maja jednak głosu na Walnym Zgromadzeniu, choć mogą w nim uczestniczyć jako "Członkowie honorowi".

 (Fragment RWM zatwierdzony decyzją Rady z dn. 25.IX.2005 r.)

------------------------------- Dopowiedzenia

 Decyzja Rady Wspólnoty z dnia 20. Września 2015 A.D. - Nowe rozporządzenia Rady

  1. Przynależność do Wspólnoty (kandydat, KMW, członek, urlopowany) nie daje się pogodzić z uczestnictwem w organizacjach, których działalność jest niezgodna z ortodoksją Kościoła Katolickiego.
  2. Podobnie niedopuszczalne jest uczestnictwo w społecznościach internetowych oraz w innych mediach i wystąpieniach publicznych, których profil jest wyraźnie sprzeczny z nauczaniem i dobrem Kościoła.
  3. Sposób zaangażowania i publikowane treści (w tym filmy, audycje i obrazy, zdjęcia), które rodzą zgorszenie lub są sprzeczne nie tylko z nauczaniem Kościoła, ale też misją i charyzmatem Wspólnoty, nie dają się pogodzić z przynależnością do Wspólnoty.
  4. Publikowanie treści z zakresu teologii i moralności w mediach (w tym w internecie), podlegają ocenie Kościoła (konieczności Nihil obstat i Imprimatur), więc nikt bez zgody Moderatora (który jest delegowany przez Biskupa do czuwania nad Wspólnotą) nie może publikować audycji, filmików, artykułów… nt. teologii i moralności (– por. Kodeks Prawa Kanonicznego m.in. Kan. 823 - § 1. Dla zachowania nieskazitelności wiary i obyczajów, pasterze Kościoła posiadają prawo i są zobowiązani czuwać, by wiara i obyczaje wiernych nie doznały uszczerbku przez słowo pisane lub użycie środków społecznego przekazu. Przysługuje im również prawo domagania się, aby przedkładano do wcześniejszej oceny to, co ma być wydane przez wiernych na piśmie, a dotyczy wiary lub obyczajów, a także odrzucania pism przynoszących szkodę prawdziwej wierze lub dobrym obyczajom.) Dopuszczalne jest jedynie świadectwo o swym nawróceniu.

 Rada wyraża ponadto zaniepokojenie, że niektóre osoby ze Wspólnoty zamieszczały nieodpowiednie zdjęcia, promowały („like”, „podoba mi się”) rzeczy niemoralne, popierały osoby żyjące niemoralnie, a nawet wypowiadały się w duchu tego świata.

Zabrania się zamieszczania w internecie jakichkolwiek zdjęć księży moderatorów i osób odpowiedzialnych za Wspólnotę bez ich wyraźnej zgody, nawet jeśli jest to zdjęcie „reporterskie”. Dotyczy to też innych osób ze Wspólnoty (również gdy chodzi o zdjęcia z rekolekcji).

Zaniepokojenie zrodził też fakt, że niektóre osoby formujące się nawet dłużej we Wspólnocie nie zdradzają oczekiwanej zmiany myślenia w duchu Ewangelii i wrażliwości na sprawy moralne. Zamieszczanie lub promowanie np. na Facebooku obrazów czy zdjęć nieprzyzwoitych lub moralnie dwuznacznych (w szczególności osób zbytnio obnażonych, zdjęć z imprez alkoholowych…), które mogą rodzić zgorszenie, jest nie do pogodzenia z członkostwem w Mamre.

W trosce o formację duchową i zbawienie Rada wzywa wszystkich do poważnego potraktowania formacji i modlitwy przez regularny udział w spotkaniach małych grup, rekolekcjach wspólnotowych, formacjach comiesięcznych i otwartych spotkaniach ewangelizacyjnych (tzw. Msze św. o uzdrowienie). Samo zaangażowanie w diakoniach (np. muzycznej czy charytatywnej) nie jest wystarczającym kryterium pełnego członkostwa we Wspólnocie pielgrzymującej do nieba. Nie jesteśmy tylko organizacją aktywistów, lecz najważniejsza jest wewnętrzna formacja każdej osoby na wzór Chrystusa, z czego nikt nie może się czuć zwolniony, nawet pod pretekstem braku czasu czy wielości obowiązków.  

--------------------------------

Relegowanie

- w pewnych wypadkach – Moderator i Rada mogą zdecydować o usunięciu kandydata lub członka ze Wspólnoty i może on pozostać „sympatykiem”

Pamiętajmy, że Wspólnota nie jest konieczna do zbawienia i przynależność do niej nie zależy tylko od naszych chęci, ale też od innych Członków Wspólnoty (reprezentowanych przez przedstawicieli). Moderator i Rada mają prawo podziękować komuś za udział we wspólnocie (relegować go) bez podania uzasadnienia (jak to jest w seminariach duchownych, zakonach i niektórych ruchach), co nie znaczy że działają oni bez podstaw i powodów, a raczej ZAWSZE muszą mieć powody, by kogoś relegować, ale nie mają obowiązku ich ujawniać.

Przy weryfikacji do Przymierza Rada będzie brać pod uwagę to, czy dany kandydat czyni postępy w słuchaniu słowa Bożego we wspólnocie, czyli chodzi o pozytywny i zaangażowany stosunek do formacji i nauczania we Wspólnocie. Kto ignoruje nauczanie, podważa je czy wyśmiewa, widać, ze nie formuje się we Wspólnocie, więc nie ma dla niego tu miejsca. Sensem przynależności jest głównie permanentna formacja do słuchania słowa Bożego i wprowadzania go w życie mocą łaski otrzymywanej w sakramentach.

Kto na zachętę Moderatora do czytania Pisma św. reaguje cynicznie lub lekceważąco, zdradza swą niereformowalność. Wielu powinno zweryfikować swój stosunek do Słowa Bożego i swą chęć kroczenia za Chrystusem na Jego słowo brane na serio we wspólnocie. To jest istotny element charyzmatu naszej Wspólnoty.

Nie może też być członkiem ktoś, kto ma poglądy lewackie, liberalne, masońskie, bo one są jawnie sprzeczne z Ewangelią.

-------------------------------------------

Struktura posług we Wspólnocie (wg Ef 4,7nn)


                Komentarz Moderatora: StrukturaPoslugWeWspolnocie-Ef4-M.mp3

 

I. Władza Wspólnoty

 

Zgodnie ze Statutem Wspólnoty §14 i 15 władzę Wspólnoty stanowią Moderator i Rada Wspólnoty wraz z kapłanami delegowanymi przez biskupów do pomocy.

Wybór władz dokonuje się zgodnie ze Statutem.

Wykonywaniu władzy przez Moderatora i Radę Wspólnoty służy powołany Sekretariat, który nie jest organem władzy, lecz służy usprawnieniu, wymianie informacji, organizacji życia wspólnotowego oraz spełnia zadania zlecone przez Moderatora.

 

II. Prorocy

 

Decyzje Rady winny być poprzedzone modlitwą o rozeznanie w ramach samej Rady, ewentualnie rozeznaniem przez grupę proroków wyznaczonych przez Moderatora. Do tej grupy Moderator może powołać osoby, które są członkami Wspólnoty i zostały rozeznane ich charyzmaty prorockie w wystarczającym stopniu, aby Rada mogła zaufać ich proroctwom w kwestiach rozeznania drogi Wspólnoty.

Charyzmat Wspólnoty domaga się pielęgnowania charyzmatu prorockiego, aby on nie zgasł, ponieważ słowo prorockie stanowi istotny czynnik w poznawaniu woli Bożej we Wspólnocie.

Posługa tej grupy winna dokonywać się zgodnie z zasadami podanymi w 1 Kor 14 i z rozporządzeniami Moderatora.

 

III. Ewangelizatorzy

 

Z racji na jeden z najistotniejszych celów Wspólnoty, którym jest ewangelizacja, szczególne miejsce zajmują osoby delegowane do misji ewangelizacji. Zgodnie z Dekretem o apostolstwie świeckich Soboru Watykańskiego II; z Kodeksem Prawa Kanonicznego kan. 759; z Drugim Synodem Diecezji Częstochowskiej; Adhortacja apostolska Evangelii nuntiandi Pawła VI nry 70-71; z Adhortacją apostolską Jana Pawła II Christifideles Laici nry 33nn świeccy ewangelizatorzy pełnią rolę wspomagającą wobec kapłaństwa hierarchicznego (i działają w jedności z nim), realizującego mandat misyjny Chrystusa. Należy dbać o rozeznanie charyzmatów ewangelizacji, uzdrowień, uwolnień i innych, które służą ewangelizacji, oraz dbać o rozeznanie powołania poszczególnych świeckich do dzieł ewangelizacji.

Świeccy ewangelizatorzy (wraz z Moderatorem) stanowią trzon Wspólnoty misji. Do ewangelizatorów należy:

- wspomaganie kapłanów w określonym przez nich zakresie,

- z mandatu Władzy Wspólnoty organizują poszczególne dzieła ewangelizacji

- uczestniczą w głoszeniu Ewangelii, dawaniu świadectwa

- w prowadzeniu wystąpień ewangelizacyjnych

- i posługują charyzmatami.

 

Należy troszczyć się o ich wykształcenie teologiczne oraz, w miarę możliwości, starać się dla nich o misje kanoniczną do przepowiadania słowa.

 

IV. Odpowiedzialni i animatorzy

 

Rada Wspólnoty powołuje odpowiedzialnych diecezjalnych za grupy w danych diecezjach zamieszkania, którzy działają w jedności z Radą i we współpracy z diecezjalnymi asystentami kościelnymi mianowanymi przez biskupów diecezjalnych. W kwestiach działań na terenie tamtych diecezji dany kapłan-asystent jest ich przełożonym z ramienia biskupa miejsca.

Odpowiedzialny (wraz z kapłanem-asystentem) organizuje pracę w małych grupach na swoim terenie, dba o jedność grup między sobą i o jedność ze Wspólnotą-Matką, wysuwa kandydatów na animatorów do zatwierdzenia przez Moderatora oraz organizuje formacje kandydatów w diecezji (w jedności z kapłanem prowadzącym formację).

Jeśli nie ma ustanowionego kapłana-asystenta, odpowiedzialny diecezji reprezentuje grupę diecezjalną wobec biskupa miejsca.

Grono animatorów danej diecezji stanowi podstawową grupę odpowiedzialnych za formację poszczególnych członków i kandydatów w małych grupach. Animatorzy wraz z odpowiedzialnym diecezjalnym uczestniczą w formacyjno-organizacyjnych spotkaniach dla animatorów we Wspólnocie-Matce.

Animatorzy diakonii dbają o formację specjalistyczną ich diakonii oraz o zapewnienie Wspólnocie owocnej posługi w swoim zakresie w jedności z odpowiedzialnymi za dane formacje, rekolekcje czy dzieła ewangelizacyjne.

 

V. Nauczyciele, katecheci

 

Władza Wspólnoty wyznacza osoby przygotowane pod względem teologicznym i specjalistycznym do katechezy w ramach formacji kandydatów i kursów specjalistycznych. Podlegają oni bezpośrednio odpowiedzialnym za formację kandydatów.

 

VI. Inni charyzmatycy

 

Posługa charyzmatyczna we Wspólnocie podlega Moderatorowi i prezbiterom pomagającym (PDV...). Rozeznanie charyzmatów dokonuje się głównie w zakresie zewnętrznym po owocach dla Wspólnoty i Kościoła. Kierownik duchowy czy spowiednik może co najwyżej wspomagać osobę-charyzmatyka w jej osobistym rozeznaniu. To rozeznanie musi być jednak poddane prezbiterom odpowiedzialnym za Wspólnotę, którzy wydają osąd o prawdziwości charyzmatów i decydują o ich wykorzystaniu dla Wspólnoty, czy dla dzieł ewangelizacyjnych oraz określają zakres posługi, jej miejsca, czas i sposób.

Zasadniczym miejscem i czasem posługi charyzmatycznej są zgromadzenia Wspólnoty pod przewodnictwem kapłana-asystenta. Charyzmatycy ze Wspólnoty nie mogą posługiwać poza Wspólnotą lub na prośbę poszczególnych członków i kandydatów Wspólnoty bez wyraźnego pozwolenia kapłana-asystenta.

Wyjątek stanowi charyzmat glosolalii, którym każdy może również modlić się na osobistej modlitwie, byle nie wzbudzało to sensacji i zgorszenia.

Na spotkaniach małych grup (z wyjątkiem Kręgów modlitewnych wspomożycieli) - za wiedzą Moderatora - animator może dopuścić glosolalię i posługę uzdrawiania, o ile chodzi o osoby, co do których nie zachodzi podejrzenie o zniewolenie. W wypadku dziwnych zachowań i zjawisk temu towarzyszących, należy zabronić korzystania z tych darów i niezwłocznie powiadomić Moderatora.

 

Posługa uwalniania jest ściśle zarezerwowana dla kapłanów i diakonów (z wyjątkiem egzorcyzmu większego, na który prezbiter musi uzyskać wyraźne pozwolenie biskupa miejsca). Osoby świeckie posiadające charyzmat uwalniania mogą modlić się za osoby zniewolone tylko wraz z prezbiterem we Wspólnocie.

Proroctwo, tłumaczenie języków, słowo poznania i słowo mądrości; charyzmat śpiewania hymnów duchowych, podlega ścisłym zasadom podawanym przez asystenta na danym spotkaniu.

Po rozeznaniu charyzmatów zarządzania, wspomagania, czynienia miłosierdzia, rozdzielania darów charytatywnych kapłan-asystent może zlecić poszczególnym charyzmatykom konkretne dzieła lub odpowiedzialności zgodnie z posiadanym przez nich charyzmatem i rozeznanym powołaniem.

Budzące się i rozpalane dary wiary, czynienia cudów, uzdrowień i ewangelizacji mogą być wykorzystane w życiu i misji Wspólnoty według uznania kapłana-asystenta i w posłuszeństwie jemu.

 

(Fragment RWM zatwierdzony decyzją Rady z dn. 25.IX.2005 r.)

 

 Relacja Wspólnoty Przymierz Rodzin „Mamre" do:

  

1. Kościoła diecezjalnego

 

Określona jest w statucie Wspólnoty w § 2

 

2. do parafii zamieszkania członków i kandydatów

 

Wspólnota nie jest parafią personalną, a stąd każdy członek i kandydat Wspólnoty najpierw przynależy do parafii miejsca zamieszkania.

Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego kan. ........ każdy wierny świecki ma prawo się zrzeszać. Proboszcz nie może zabronić uczestnictwa w prywatnym stowarzyszeniu wiernych świeckich, jakim jest Wspólnota „Mamre". Musi uznać tę przynależność i nie przeszkadzać członkom i kandydatom w realizacji celów stowarzyszenia. Członek informuje proboszcza o swej przynależności do Wspólnoty.

Ponadto stowarzyszenie o celu ewangelizacyjnym przekracza ramy Kościoła lokalnego, stąd jego struktury nie wchodzą w skład struktur parafialnych (Wspólnota nie ma oddziałów parafialnych).

W porozumieniu z proboszczami i za ich wyraźną zgodą, poszczególne grupy członków i kandydatów mogą prowadzić adoracje Najświętszego Sakramentu w swoich kościołach parafialnych.

Ponadto o ile nie koliduje to z działalnością Wspólnoty, członkowie i kandydaci starają się o zaangażowanie w życie swej parafii (służba liturgiczna, chór, kółka różańcowe, animacja różnych grup parafialnych).

 

3. do innych ruchów, stowarzyszeń, bractw kościelnych

 

Rozpoznanie powołania do Wspólnoty zobowiązuje do pełnego pójścia za głosem tego powołania i do realizacji celów i zadań Wspólnoty, które w życiu członków mają charakter priorytetowy. Nie wyklucza to doraźnych działań na rzecz różnych ruchów, bractw i stowarzyszeń za zgodą moderatora diecezjalnego. Wyklucza jednak podwójną przynależność do ruchów i stowarzyszeń mających swój własny charyzmat,  duchowość i formację. Dopuszczalna jest przynależność honorowa.

Kandydaci-Wspomożyciele (z Kręgów modlitewnych) mogą za wiedzą Moderatora uczestniczyć w stowarzyszeniach i organizacjach nie mających własnej formacji duchowej, które służą parafii lub diecezji.

 

4. do stowarzyszeń społecznych, zawodowych, partii politycznych i związków zawodowych

 

Cel ewangelizacyjny Wspólnoty określa jej powszechne posłanie do wszystkich ludzi bez preferencji jakichkolwiek grup i opcji politycznych. Stąd przynależność do Wspólnoty nie daje się pogodzić z przynależnością do partii politycznych, związków zawodowych (a szczególnie do gremium kierowniczego związków) i stowarzyszeń społecznych.

Nie wyklucza to współpracy w konkretnych dziełach dla dobra społeczeństwa z organizacjami społecznymi, których statuty nie są sprzeczne z Katolicką Nauką Społeczną.

Dopuszczalne jest uczestnictwo w stowarzyszeniach zawodowych i naukowych, których statuty nie są sprzeczne z nauką Kościoła.
 

UCHWAŁA przyjęta przez Radę Wspólnoty Przymierza Rodzin MAMRE
z dnia 18 września 2014 roku

Mając na uwadze konieczność doprecyzowania wykładni Reguły Wspólnoty Przymierza Rodzin MAMRE w zakresie relacji Wspólnoty Przymierza Rodzin „MAMRE” do stowarzyszeń społecznych, zawodowych, partii politycznych i związków zawodowych stwierdza, że nie daje się pogodzić przynależności do Wspólnoty z przynależnością do partii politycznych, związków zawodowych (a szczególnie do gremium kierowniczych związków) i stowarzyszeń społecznych, dlatego też w sytuacji kandydowania w wyborach do organów samorządowych, bądź parlamentarnych kandydaci i członkowie Wspólnoty w momencie zgłoszenia swojej kandydatury do Komisji Wyborczej zobowiązani są do złożenia wniosku o zawieszenie statusu członka, bądź kandydata na czas kandydowania na urząd, lub pełnienia funkcji.

  

A. Warunki rozeznania:

 

1. Jasne określenie charyzmatu Wspólnoty : charyzmat jest określony, ale jest w pewien sposób dynamiczny i otwarty. Założyciel praktykuje go odpowiednio do swych zdolności i osobistych darów. Każdy inny na swój sposób, odkrywając bogactwo działania Ducha Świętego. Sformułowanie jest w statucie i w Drogowskazach oraz w interpretacji Drogowskazów podanych przez Moderatora, ewent. w kwestiach nie zapisanych - pytać. Gdy charyzmat nie jest postrzegany jako konkretnie określony, trudno mówić o jakimkolwiek rozeznaniu i identyfikowaniu się z daną drogą życia chrześcijańskiego.

 

2. Potrzeba wspólnego dzielenia się:

- owocami nadprzyrodzonymi praktykowania charyzmatu (a nie jego niepraktykowania! - kto nie praktykuje nie wchodzi na drogę Wspólnoty i nie powinien się odzywać; może natomiast wobec animatora lub kierownika duchowego wyrażać swoje trudności i szukać sposobu zaradzenia im lub szukać innej drogi dla siebie)

- owocami nadprzyrodzonymi (tj. od Ducha Świętego, nie naturalnymi) charyzmatu przeżywanego w bardzo osobistej i indywidualnej interpretacji, pozostającej nadal w ramach sformułowanego charyzmatu Wspólnoty

 

Rozeznanie powołania do Wspólnoty utrudnia lub nawet uniemożliwia nieuczciwość względem siebie i innych, wynikająca z ludzkich emocji, przywiązań, niemożności wyobrażenia sobie teraz funkcjonowania poza grupą. Animator ma zadanie rozpoznać taką sytuację i pomóc osobie znaleźć miejsce w innej grupie formacyjnej poza Wspólnotą.

 

 

B. Co to znaczy odkryć powołanie do Wspólnoty „MAMRE"?

 

- odkryć powołanie do Kościoła

Odkryć swe powołanie do zbawienia i do świętości : Czy chcesz być święty? Czy chcesz naśladować Jezusa na wąskiej drodze krzyża? Czy ze wszystkich sił pragniesz i postanawiasz zrobić wszystko, aby wiarą i życiem odpowiedzieć na Boże powołanie do zbawienia? Czy dla ciebie jest najważniejsze to, aby być zbawionym?

- jeśli nie, nie nadajesz się do Wspólnoty, a nawet do Kościoła.

Odnaleźć swą identyfikację z Kościołem Rzymskokatolickim w posłuszeństwie wiary (wierzyć jak Kościół), w jedności z papieżem i biskupami, we współudziale w sakramentach, wreszcie w communio (wspólnocie) osób: Czy znasz wiarę Kościoła (np. wyrażoną w KKK cz.I i II)?  Czy masz zaufanie i posłuszeństwo wobec papieża i biskupów? Czy czynnie uczestniczysz w życiu sakramentalnym? Czy rozumiesz, że Bóg nie zbawia nas w pojedynkę, ale gromadzi we wspólnotę wierzących? Czy pragniesz budować wspólnotę osób dążących drogą zbawienia w jednym Kościele Katolickim? Czy dbasz o dobre imię Kościoła Katolickiego?

- jeśli nie, nie masz pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim i ze Wspólnotą „MAMRE"

- odkryć powołanie na kandydata do Wspólnoty

 

Odnaleźć swe powołanie do kroczenia drogą charyzmatu Wspólnoty „MAMRE ": Czy znasz dobrze statut i Drogowskazy Wspólnoty? Czy akceptujesz je w pełni, w interpretacji podanej przez Moderatora? Czy akceptujesz w pełni duchowość Wspólnoty z jej charakterystycznymi rysami? Czy po udziale we Wspólnocie spodziewasz się dokładnie tego, co jest celem Wspólnoty, czy spraw sprzecznych z celami Wspólnoty?

- jeśli nie akceptujesz choć w części istotnych cech charyzmatu Wspólnoty i jej głównych celów, „MAMRE" nie jest twoją drogą zbawienia w Kościele.

Identyfikować się ze wspólnotą konkretnych ludzi : Czy znając ludzkie słabości osób w tej wspólnocie decydujesz się nadal na wspólnotę miłości i na współpracę w możliwie doskonałej jedności z Moderatorem i z innymi członkami Wspólnoty?

- jeśli nie, to ta wspólnota będzie dla ciebie tylko wielkim krzyżem i może nawet przeszkodą w drodze do świętości, więc lepiej idź z inną grupą w tym samym Kościele.

Dbać o dobre imię Wspólnoty wewnątrz i na zewnątrz : Czy unikam krytykanctwa i narzekania we Wspólnocie i na zewnątrz?

- jeśli zniesławiam Wspólnotę, szczególnie na zewnątrz, jeśli zamiast dobra dostrzegam tylko wady innych i krytykuję, nie buduję Wspólnoty i nie jestem jej godny.

Zaakceptować i respektować w posłuszeństwie porządek życia Wspólnoty : Czy przestrzegam regulaminów życia we Wspólnocie, tj. np. punktualności w programie dnia na rekolekcjach lub na formacji? Czy skrupulatnie przestrzegam rozporządzeń porządkowych?

- jeśli nie jestem punktualny, nie umieniem zachować milczenia wtedy, gdy grupa jest do tego zobowiązana (np. milczenie w czasie rekolekcji, po modlitwach wieczornych), jeśli nie przestrzegam terminów i sposobu zgłaszania swego udziału w spotkaniach i rekolekcjach Wspólnoty, jeśli nie respektuję zasad życia wspólnego, nie mam względu na innych, nie nadaję się do życia wspólnego.

- odkryć powołanie na członka Wspólnoty

 

Odnaleźć się nie tylko w teoretycznych założeniach, ale także w praktycznej, aktualnej i rzeczywistej realizacji charyzmatu Wspólnoty. Nie chodzi o kopiowanie Moderatora w jego bardzo indywidualnym sposobie realizacji charyzmatu, ale w przyjętej drodze realizacji dla wszystkich. Na które praktyki wynikające z charyzmatu nie zgadzasz się i ich nie akceptujesz?

- jeśli usłyszysz pouczenie, że one są istotne w charyzmacie, a ty ich nie akceptujesz, to nie jest twoja droga.

Mieć stałą postawę zasłuchania w słowo Boże i szukania wpierw królestwa Bożego : Czy masz pragnienie i wolę nieustannego odkrywania woli Bożej, by iść za Bożym prowadzeniem, a nie za swoimi pomysłami czy upodobaniami? Czy masz pozytywne nastawienie do proroctwa (które oczywiście trzeba rozeznawać) i do osób odpowiedzialnych za rozeznawanie woli Bożej dla Wspólnoty? Czy sam podejmujesz codzienny trud słuchania i poznawania woli Bożej dla Wspólnoty i dla ciebie?

- jeśli nie, to nie odnajdziesz się w tej Wspólnocie, gdzie zasadniczą rolę odgrywa aktualne szukanie woli Bożej przez otwieranie się na natchnienia Ducha Świętego, na Słowo Boże, na nauczanie Kościoła, wreszcie na charyzmaty. Będziesz się czuł niepewnie, będziesz może zatruwał Wspólnotę swoimi wątpliwościami i podważaniem rozeznania wspólnotowego. Więc nie jest to droga dla ciebie.

Zakładając powyższe identyfikowanie się ze Wspólnotą w Kościele trzeba odnaleźć swój specyficzny sposób realizacji już określonego charyzmatu Wspólnoty , rozpoznając swoje osobiste charyzmaty i powołanie w ramach charyzmatu i powołania Wspólnoty. Czy odkrywasz szczególne Boże przynaglenia i charyzmaty do pełnienia szczególnych dzieł i zadań we Wspólnocie, które są zgodne z charyzmatem ogólnym Wspólnoty?

- jeśli nie, to będziesz biernym obecnym we Wspólnocie, który ją wyjaławia, a nie przynosi nadprzyrodzonych owoców współpracy z Duchem Świętym, a po czasie znudzonym, może zazdrosnym i niezadowolonym.

 

(Fragment RWM zatwierdzony decyzją Rady)

 

Powstawanie wspólnot siostrzanych w innych diecezjach

 

Większość osób „zrodzonych" do żywej wiary pragnie pozostać w trwałej relacji do Wspólnoty-Matki. Trzeba im to umożliwić. Może to być też podstawa, na której można budować jedność wspólnot z różnych diecezji

Trwałe związanie ze Wspólnotą-Matką może jednak rodzić napięcia na linii nie tylko moderatorów w różnych diecezjach. Stąd należy zapewnić moderatorom swobodę działania i realizacji własnych charyzmatów, w których wyraża się zróżnicowanie i bogate działanie Ducha Świętego w Kościele.

Wspólnota Przymierza Rodzin „MAMRE" ma charakter ewangelizacyjny. Głoszenie Ewangelii z zasady prowadzi do powstania nowych wspólnot, a te potrzebują swoich prezbiterów. Ewangelizacja musi się kończyć ustanowieniem prezbiterów nad nowymi wspólnotami.

Zadania i rola prezbiterów wynikają ze statutu Wspólnoty. Wspólnota-córka przechodzi etap: 1. wychowania we Wspólnocie-Matce, a następnie 2. może opuścić „dom rodzinny" i 3. podjąć samodzielne życie pod kierunkiem swego moderatora, na własny rachunek pod własną nazwą, 4. ubiegając się o samodzielny status prawny kościelny i świecki.

Z chwilą podjęcia dzieła organizowania Wspólnoty w innej diecezji pod kierunkiem moderatora ustanowionego dekretem (!) biskupa miejsca wszystkie osoby winny być informowane, że przystępując do Wspólnoty jako kandydaci, będą w przyszłości członkami Wspólnoty swojej diecezji.

Etapy (i szczegółowe zadania):

I - ewangelizacja

II - mała grupa formująca się we Wspólnocie-matce, poszukiwanie księdza-opiekuna w swojej   diecezji

III - ustanowienie dekretem prezbitera-moderatora (opiekuna) ze zleceniem uregulowania miejsca Wspólnoty siostrzanej w Kościele diecezjalnym (rozeznanie, rozpoznanie charyzmatu, propozycja nazwy, statutu i zarządu)

IV - Wspólnota-Córka na etapie wychowania w rodzinie-matce (ok. 2 lata) podejmuje ewangelizację w swej diecezji pod kierunkiem mianowanego prezbitera

V - erygowanie Wspólnoty dekretem biskupa miejsca; decyzja i deklaracja członków Wspólnoty-Matki pochodzących z terenu innej diecezji nt. pozostania przy Wspólnocie-Matce czy przejścia do nowej Wspólnoty siostrzanej.

VI - samodzielna formacja i ewangelizacja z zachowaniem odniesienia do Wspólnoty-Matki; wspólne rekolekcje ewangelizacyjne i ewentualnie inne wspólne działania z uszanowaniem odrębności i samodzielności wspólnot diecezjalnych.

Zrodzenie nowej Wspólnoty zakłada ryzyko odstąpienia od pierwotnego charyzmatu. Celem jednak jest rozwój ewangelizacji, która zależy od Ducha Świętego, a jest ograniczona ludzką niewiernością i słabością.

Moderator diecezjalny prowadzi powierzoną mu Wspólnotę zgodnie z  charyzmatem Wspólnoty i własnymi charyzmatami jako kapłan-przełożony (asystent).

Osoby uformowane we Wspólnocie-Matce wyrażają swoją dojrzałość przez postawę posłuszeństwa i pokornej współpracy ze swoim nowym moderatorem. Nie należy im ograniczać możliwości wybory Wspólnoty, do której przystąpią jako członkowie. Wspólnota diecezjalna z miejsca zamieszkania może oczekiwać od nich zaangażowania i pomocy w ewangelizacji i formacji, chyba że te pełnią odpowiedzialne i absorbujące funkcje we Wspólnocie-Matce.

 

Powołanie i misja kapłanów

Moderator we Wspólnocie pełni rolę duchowego ojca i uobecnia samego Chrystusa, jako kapłan działa w zastępstwie Chrystusa i z polecenia Kościoła (in persona Christi et in persona Ecclesiae). Stąd w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem i Kościołem nie powinien niczego nauczać ani postanawiać, co było by sprzeczne z przykazaniami Bożymi i nauką Kościoła, a także ze Statutem Wspólnoty.

Powinien również dbać o Wspólnotę, aby była posłuszna Bogu i Kościołowi, a razie potrzeby powinien napomnieć i wezwać do nawrócenia. W razie odmowy i braku poprawy może podjąć decyzję o usunięciu ze Wspólnoty nieposłusznego członka. Powinien sam dawać dobry przykład i bardziej pouczać czynami niż słowami. Oprócz innych form modlitwy za Wspólnotę ma obowiązek raz w miesiącu sprawować Eucharystię w intencji członków i kandydatów Wspólnoty z prośbą o uświęcenie życia i owocność dzieł Wspólnoty.

Nie powinien nikogo faworyzować, ani wyróżniać, ale wszystkich miłować i zapalać w nich zapał świętości i ewangelizacji, a w razie potrzeby zganić czy upomnieć bez względu na osoby. Swoim przykładem winien zachęcać też rodziców w rodzinach Wspólnoty, aby podobnie postępowali ze swoimi dziećmi, dobrym życiem zachęcając ich do świętości i wychowując w karności i duchu ewangelicznego wyrzeczenia i ascezy. Rodziców i wychowawców zbyt pobłażliwych niech napomina wskazując wąską drogę krzyża naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Główny obowiązek spoczywający na kapłanach Wspólnoty polega na kierowaniu duszami mu powierzonymi odpowiednio do predyspozycji, powołania i indywidualności członków i kandydatów Wspólnoty, którzy mają prawo do właściwego kierownictwa duchowego. Kierownictwo to nie jest sterowaniem i manipulowaniem osobą według własnych poglądów czy zamiarów, ani szukaniem sposobu przypodobania się proszącym o pomoc, ale uczciwym towarzyszeniem duchowym tym, którzy poddają się kierownictwu Ducha Świętego i potrzebują pomocy, aby rozpoznać poruszenia łaski, Boże natchnienia, rozeznać powołanie i drogi Boże w swym życiu.

O ile Wspólnota ma więcej kapłanów, winni oni żyć w szczególnej przyjaźni ze sobą, by umieli jednomyślnie współpracować w posłudze Wspólnocie. Niech starają się o taką jedność i zgodę, która będzie znakiem i świadectwem dla osób żyjących w małżeństwie. Wobec nowych kapłanów winni być otwarci i pełni miłości.

 

 

Instrukcje dla kapłanów-asystentów

 

Status kapłanów we Wspólnocie

O kierowaniu Wspólnotą

O co powinien zadbać asystent diecezjalny

O posłudze proroków i nauczycieli

O kierownictwie duchowym we Wspólnocie

O współpracy i współdziałaniu między diecezjami

O specyfice Wspólnoty

O formacji

O zaangażowaniu diecezjalnym i parafialnym

O ewangelizacji we Wspólnocie i przez Wspólnotę

O małych grupach

O spotkaniach diecezjalnych (opłatek...)

O rekolekcjach zimowych i wakacyjnych

O działalności charytatywnej

O finansach

 

 

Status kapłanów we Wspólnocie

 

- jest określony w Statucie i w pierwszym Drogowskazie, które mówią najpierw o Moderatorze , który „jest odpowiedzialny za duchową formację członków i kandydatów zgodnie z charyzmatem i celami Wspólnoty" (por. Statut par. 16 nr 1) i jest „przełożonym" Wspólnoty (por. Statut par. par 14). Należne jest mu „synowskie posłuszeństwo i miłość" (por. Drogowskaz 1).

- Moderator wraz z Radą, odwołując się do opinii animatorów małych grup, stara się rozeznawać powołanie kandydatów do Wspólnoty i decyduje o ich przyjęciu w poczet członków

- rola asystentów diecezjalnych wobec osób z ich diecezji jest identyczna z rolą Moderatora

 

O kierowaniu Wspólnotą

 

- kierowanie Wspólnotą jest autentycznym kierowaniem, czyli polega na podejmowaniu decyzji na mocy władzy udzielonej asystentom przez ich biskupów. Jest więc kierowaniem w imieniu Biskupa diecezjalnego;

- specyfika drogi Wspólnoty domaga się od kapłanów postawy św. Jozefa, który nie boi się „brać do siebie" dzieł z Ducha Świętego, pełni rolę ojca, któremu zlecona jest opieka nad Rodziną, słucha Bożych natchnień, pouczeń i idzie za nimi, aby prowadzić bezpiecznie pośród prześladowań i złożonych sytuacji życiowych (por. książka „Wspólnota Przymierza Rodzin MAMRE" nt. roli kapłanów)

- istotny jest Drogowskaz nt. Rekolekcji, bo on wyraża charakter drogi Wspólnoty poddającej się prowadzeniu Boga, który przechodzi pośród nas ze swoją zbawczą mocą.

- Kierowanie Wspólnotą domaga się nieustannego wsłuchiwania się w głos Boga i w Jego natchnienia: w Piśmie Świętym, w nauczaniu Kościoła, na Liturgii, na adoracji i osobistej modlitwie, w posłudze prorockiej. Ta ostatnia winna być pieczołowicie pielęgnowana i oczyszczana, bo jest wielkim skarbem, darem Boga dla Wspólnoty, ale trudnym darem domagającym się rozpoznawania, pielęgnowania, czuwania i posłuszeństwa słowu prorockiemu.

 

O co powinien zadbać asystent diecezjalny

- o ukształtowanie Wspólnoty misji (grupy najbliższych i dyspozycyjnych współpracowników) i rady diecezjalnej, szczególnie dla działań wewnątrzdiecezjalnych

- o ścisłą współpracę z odpowiedzialnym regionalnym (diecezjalnym), koordynującym pracę animatorów małych grup

- o współpracę z animatorami

- o rozwój diakonii muzycznej, liturgicznej, charytatywnej oraz o dystrybucję materiałów formacyjnych i ewangelizacyjnych

- o rozeznanie kadry animatorów i kandydatów na przyszłych animatorów

- o zespół formacyjny dla formacji nowych kandydatów 

- o rozwój charyzmatów, szczególnie proroctwa

- o ciągłe rozeznawanie drogi Bożej dla grupy diecezjalnej i jej powołania

 

O posłudze proroków i nauczycieli

 

Punktem odniesienia dla uporządkowania posług we Wspólnocie jest Ef 4,7nn ukazujący hierarchię charyzmatów urzędowych:

1. apostołowie,

2. prorocy,

3. pasterze,

4. ewangelizatorzy,

5. nauczyciele.

Asystenci diecezjalni reprezentują następców Apostołów, tj. biskupów, i oni są głównymi odpowiedzialnymi we Wspólnocie. Ale już na drugim miejscu są prorocy, co oznacza, że w prowadzeniu Wspólnoty ich głos (poddany rozeznaniu tych pierwszych) jest decydujący i jest przed wszystkimi rozeznaniami dokonywanymi ludzkimi siłami. Pasterze stanowią grupę odpowiadającą we Wspólnocie innym kapłanom-współpracownikom oraz Radzie wraz z świeckimi odpowiedzialnymi-diecezjalnymi i animatorami, którzy w różny sposób partycypują w pasterskiej trosce nad Wspólnotą. Szczególne miejsce ewangelizatorów (Wspólnoty misji) świadczy o szczególnym rysie Wspólnoty, która ma charakter ewangelizacyjny, ale także o szczególnym powołaniu Kościoła do ewangelizacji świata. Im się należy szczególny szacunek ze względu na ważność misji. Za nimi dopiero idą nauczający, którzy kontynuują misję ewangelizacji przez dalsze nauczanie zewangelizowanych, tj. przez katechezę i formację w różnych formach.

Posługa proroków i rozeznanie prorockie powinna towarzyszyć wszystkim ważniejszym decyzjom Wspólnoty. Należy prosić do tej posługi w tym wypadku sprawdzonych i pewnych proroków, a nie wszystkich, którzy mają „proroctwo". Można także prosić Pana o Słowo z Pisma Świętego lub odczytać z liturgii danego dnia, by w nim szukać światła. Prorok będzie uznany za wiarygodnego, gdy jego życie odpowiada powołaniu chrześcijańskiemu i gdy po co najmniej 3 latach posługi można stwierdzić, że jego posługa jest prawdziwa (słowo powoduje skutki, sprawdza się) i owocna (nie powoduje niepotrzebnego zamieszania i przynosi pozytywne owoce nawrócenia wielu. W innych wypadkach kapłan musi rozważyć dobrze słowo przekazane jako proroctwo i przez osobistą modlitwę zdobyć moralna pewność, że powinien za nim iść, choć w żadnym wypadku nie jest z tego zwolniony. W wypadku proroków pewnych powinien bardziej liczyć się z koniecznością posłuszeństwa temu słowu.

 

 

O kierownictwie duchowym we Wspólnocie

 

Jest ono rozumiane jako towarzyszenie duchowe, a nie sterowanie ludźmi. Ma pomóc człowiekowi rozpoznać działanie Boże w jego życiu, lepiej poznać siebie (wady i cnoty, predyspozycje) oraz dary Boże: powołanie, łaski i charyzmaty. Kierownik (kapłan, zasadniczo nie traktujemy rozmowy z animatorami jako konkretnego kierownictwa duchowego) ma też pomóc rozpoznać powołanie do Wspólnoty, co zakłada, że nie jest on negatywnie nastawiony do Wspólnoty. Odradzamy korzystania z kierownictwa u osób, które nie są wolne od uprzedzeń, są stronnicze i nie dlatego nie są zdolne rozpoznać obiektywnie śladów działania Ducha Świętego w duszy człowieka, którego pierwszym kierownikiem jest sam Duch Święty. Kierownik nie może z góry podważać drogi Wspólnoty, która ma błogosławieństwo biskupów miejsca, ani charyzmatów, które Kościół nakazuje wszystkim z wdzięcznością przyjmować (por. KKK 799nn).

Oprócz kierownictwa indywidualnego, kapłani kierują wiernymi i ich życiem duchowym przez swoje nauczanie kierowane do wszystkich lub do poszczególnych grup. Należy znać granice kierownictwa ogólnowspólnotowego, szanując osobiste powołanie i  szczególną drogę każdego wiernego. Wspólnota i jej cele nie są celami samymi w sobie i nie mogą  sprzeciwiać się prowadzeniu Ducha Świętego wobec poszczególnych wiernych. Rozpoznanie powołania do Wspólnoty wiąże się jednak z wyborem tej samej drogi w tym samym charyzmacie Wspólnoty, a więc jego konsekwencją jest decyzja uczestniczenia w dziełach Wspólnoty i w realizacji jej powołania i celów.

 

O współpracy i współdziałaniu między diecezjami

Jesteśmy na etapie wypracowywania modelu współpracy. Asystenci w swoich diecezjach posiadają kościelną władzę nad kandydatami z ich diecezji w zakresie udzielonym im przez biskupa diecezjalnego.

W sprawach ogólnowspólnotowych, rekolekcji zimowych i wakacyjnych, realizacji charyzmatu Wspólnoty - zależą od Moderatora.

 

O specyfice Wspólnoty

 

Wspólnota opiera się na integralnej duchowości chrześcijańskiej w Kościele Katolickim, dlatego przyjmuje i praktykuje to wszystko, co jest właściwe życiu chrześcijańskiemu. Patrząc odgórnie dzieli z Kościołem duchowość, czyli ma jedną z nim duchowość.

Charyzmat Wspólnoty określa jej specyficzną rolę i funkcję, tak jak różne charyzmaty w eklezjalnym Ciele różnicują funkcję poszczególnych członków Kościoła. Swój charakter ponadparafialny i ponaddiecezjalny Wspólnota czerpie ze swego powołania ewangelizacyjnego. To misja ewangelizacji, która jest jej podstawowym powołaniem, uzasadnia i usprawiedliwia jej wymiar ogólnokościelny (por. art. Ratzingera), bo cały Kościół jest misyjny i misja ewangelizacyjna Kościoła jako pierwsza wobec ustanowienia kościołów lokalnych nadaje mu charakter ogólnoświatowy (ewangelizacja świata). Właśnie przez dzieło ewangelizacji Wspólnota przekracza granice poszczególnych diecezji i wciąż się rozszerza.

 

O formacji

 

- zob. ogólny program formacyjny Wspólnoty.

- Asystenci organizują w tym roku formację dla roku I i ją prowadzą na zmianę wraz ze swoimi zespołami międzydiecezjalnymi

 

O zaangażowaniu diecezjalnym i parafialnym

 

- za wiedzą biskupa diecezjalnego mogą organizować ewangelizację w różnych formach: czy to przez uczestnictwo w diecezjalnych działaniach ewangelizacyjnych czy to organizując własne (mamrockie) spotkania modlitewno formacyjne (z Mszą św. o uzdrowienie, kerygmatem, świadectwami, adoracją)

- w wielu parafiach Mamroki prowadzą adoracje Najśw. Sakramentu, co jest szczególną formą zaangażowania członków Wspólnoty w życie swoich parafii.

 

O ewangelizacji we Wspólnocie i przez Wspólnotę

 

Dokonuje się ona na comiesięcznych spotkaniach modlitewno-ewangelizacyjnych, formacji wewnątrzwspólnotowej i na rekolekcjach ewangelizacyjnych wakacyjnych.

 

O małych grupach

 

Mała grupa (patrz drogowskaz) prowadzona jest przez animatora, choć może być obecny kapłan.

 

O spotkaniach diecezjalnych (opłatek...)

 

Stanowią one formę spotkania integracyjnego w diecezji. Winny być związane z haggadą wigilijną, czyli wspomnieniem historii Wspólnoty i wielkich dzieł Bożych w jej historii. Jest to jednocześnie Dzień Wspólnoty diecezjalnej. Można na to spotkanie zaprosić biskupa, aby mógł spotkać się z całą Wspólnotą z diecezji, i dokonać wobec niego prezentacji Wspólnoty i jej historii, co zastępuje ową haggadę.

 

O rekolekcjach zimowych i wakacyjnych

 

Są one najistotniejsze dla rodzenia Wspólnoty i wzajemnych więzi, bo wiążą się z przeżyciem doświadczenia podstawowego: spotkania z Bogiem we Wspólnocie. Należy je traktować jako obowiązkowe.

 

O działalności charytatywnej

Działalność charytatywna jest ściśle związana z misją ewangelizacji i nie wolno jej zaniedbywać. Winny być osoby odpowiedzialne za tę działalność. Winny one dysponować zbieramy ofiarami na te cele pod ścisłą kontrolą kapłana, który winien też trzymać kasę.

 

O finansach

Obecnie finanse podlegają moderatorowi częstochowskiemu, a asystenci innych diecezji mogą dysponować zbieraną tacą w diecezjach.

 

 

 

 

Tajemnica Wiek i etap formacji Tematyka Patron
Aspiranci 5-10 lat Opowieści biblijne ze ST (historia zbawienia – etap obietnicy)
dobrać świętych patronów, wzory do naśladowania i duży akcent położyć na nich
 
Tajemnice radosne
1. Zwiastowanie
- Nazaret
10 - 11 lat
(gotowi)
1 Postulatu
Fiat, mówię Panu „Tak”
(my także mamy nasze zwiastowania i uczymy się na nie odpowiadać
Hymn: Jak paciorki Różańca 1Radosna
 
2. Nawiedzenie
- Ain Karim
11 - 12 lat
(Wspomożyciele) 2Post.
Maryja niosąca Chrystusa, śpiesząca z pomocą – uczymy się pomagać ludziom, współczucie, wrażliwość, czynna pomoc  
3. Narodzenie
- Betlejem
12 – 13 lat

3Post.

(Gościnni)
Przyjąć Jezusa z Miłością jak Maryja przyjęła Dziecię; wokół Komunii św.;

Uczymy się jak Maryja rozważać i zachowywać w sercu, czytać znaki Bożego działania
św. Dominik Savio

bł. Karolina

4. Ofiarowanie

- Jerozolima

13 - 14 lat

1Gimn

Oblaci (ofiarnicy) 4.Post.
Powołanie;

Jak Symeon być sprawiedliwym, wyczekiwać Zbawcy i dać się prowadzić Duchowi Świętemu, poświęceni Bogu; wokół bierzmowania
 
5. Znalezienie
- Jerozolima
14 – 15 lat

2Gimn

dociekliwi

5.Post.
Jak Jezus nauczający w świątyni, podejmujemy posługę młodych animatorów Mdr 8,1-21?
Tajemnice światła
1. Chrzest – Jordan 15 -16 lat (3Gimn);
0-I kandydaci
Chrzest włącza w Kościół; Objawienie Jezusa w Jordanie: Kim jest Jezus?
Kościół to wyznawcy Jezusa – wyznanie wiary
konspekty o Kościele
bł. Pier G Frassatti
św. Stanisław Kostka
św. Teresa Mała
2. Wesele w Kanie 16 -17 lat (1lic);
II kandydaci
Zróbcie wszystko, co wam powie - moralność  
3. Głoszenie Królestwa i nawrócenia – (Kafarnaum) 17 -18 lat (2lic);
III kandydaci
„Wam dane jest poznać tajemnice Królestwa Bożego”
- królestwo Boże w przypowieściach
 
4. Przemienienie - Tabor powyżej 18 lat (3lic-stud-dorośli);
rok Przymierza
1.Człon.
„Panie, naucz nas modlić się” (Łk 11,1)
– chrześcijańska modlitwa i liturgia;
wybrani świadkowie Przemienienia na osobności kontemplują Chwałę Chrystusa
 
5. Ustanowienie Eucharystii
– Wieczernik
2.Człon. „Ojcze, uświęć ich w prawdzie” (J 17,17)
- sakramentalny i wspólnotowy wymiar życia chrześcijańskiego; jedność, miłość; wspólnota
 
Tajemnice bolesne – wąska droga Krzyża
1 .Ogrójec 3.Człon. „Ojcze, ale nie jak Ja chcę, ale jak Ty”  
2. Ubiczowanie 4.Człon. znoszenie prześladowań  
3. Cierniem ukoronowanie 5.Człon. znoszenie oplucia, drwin, wolność od opinii o sobie  
4. Niesienie krzyża – droga 6.Człon. aktywne podjęcie umartwień; dźwiganie ciężaru bliźnich  
5. Śmierć na krzyżu 7.Człon. umieranie sobie  
Tajemnice chwalebne
1. Zmartwychwstanie 8.Człon. cnoty  
2. Wniebowstąpienie 9.Człon.    
3. Zesłanie Ducha Świętego 10.Człon. w mocy Ducha – dojrzała posługa charyzmatyczna  
4. Wniebowzięcie NMP 11.Człon.    
5. Ukoronowanie NMP 12.Człon. królowanie przez służbę  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Strona Wspólnoty Przymierza Rodzin MAMRE używa plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki. Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza wyrażenie zgody. Aby dowiedzieć się więcej o plikach cookies oraz jak je usunąć zobacz Polityka prywatności.

Akceptuję pliki cookie z tej strony internetowej.

EU Cookie Directive Module Information